Dag 8. De hei die er niet was, grappig wederziens

Over het ontbijt bleek even onenigheid te zijn. Ik had gisteravond al afgesproken voor half 8, maar de rest wilde pas om half negen. Gelukkig staat vanochtend alles voor mij op tijd klaar en kan ik vroeg de deur uit. Lekker fris is het buiten. Ik loop over een mooi paadje met een boog Vessem uit.

Een jaar geleden ging het hier in de Pelgrimshoeve allemaal wat losser, met een gezellige gastvrouw met wie ik tot ‘s avonds laat heb zitten praten en die de volgende ochtend zelfs nog een stukje meeliep. Nu regelde een ouder echtpaar de zaak. Gisteravond bleef gelukkig de gastvrouw nog even zitten praten met een wijntje, terwijl de rest al naar boven was…

Alweer met goed weer op stap, ik bof echt wel deze dagen. De velden liggen er stil en verlaten bij. Hier is veel ruimte.

Plotseling gaat mijn telefoon, dat moet Gert zijn, vaste beller op m’n wandeltochten. Leuk is dat, even een bekende stem te horen op zo’n onverwacht moment. Ik ‘leg de [e-1f4de] neer’ en ja hoor, toch weer een paar vliegtuigen die op deze vroege ochtend de lucht in gaan en ik ben weer bijna te laat om het vast te leggen.

De route voert opnieuw over vrij veel asfalt. Zodra ikzelf een zandpadalternatief op mijn mobiel zie, pak ik die. Soms iets zwaarder lopen maar heel veel leuker!

Via Wintelre kom ik op de Oirschotse Heide. Maar die is er niet. Vroeger was dit een kaal en verlaten gebied waar alleen schapen rondliepen. Het was zó weids dat je bij goed weer zelfs de toren van de Sint Jan kon zien, wordt gezegd. Later is men dit gebied gaan beplanten en is de heide een bos geworden en militair oefenterrein. Gelukkig mag je wel op de paden lopen en waan je je al snel in herfstsferen.

Vlakbij Oirschot komen mij een paar groepjes werknemers, van bedrijven hiernaast, tegemoet. Één van hen houdt mij aan en vraagt of ik die wandelaar in Lieshout was die de molen fotografeerde? Dat was zo’n dag of 3 geleden. Hij was er toen ook, bezocht met z'n kinderen de molen. Ik herinner het mij. We praten over de Camino. Bijzonder, hè?

Een jaar geleden op het Kloosterpad was ik ook in Oirschot, gezellig dorp met oude ‘roots’. Ik herinner me nog het Boterkerkje (ben de geschiedenis vergeten) en natuurlijk de imposante St. Petrusbasiliek met die machtige toren van 60m hoog.

Ik zit nu ook weer op m’n oude slaapadres in een apart tuinhuis (een compleet huisje met slaapétage). Straks ga ik weer bij “de Burgemeester” eten.

Morgen naar Haaren boven Oisterwijk door een prachtig landschap.