Dag 6 Ik ontmoet Vincent, waar de Dommel stroomt

Even wennen ‘s ochtendsvroeg, het wordt nu kouder, maar al lopend krijg je het snel warm. En het is fijn om in die frisse stilte van de ochtend op weg te gaan. Mijn voeten voelen goed aan, het is mooi weer en ik loop richting Nuenen. Het was heerlijk genieten in het Sonse hotel; nu weer anders genieten.

Deze dag is wel geheel anders dan gisteren: een stille zondagochtend, een mooie omgeving en weinig asfalt. Onderweg zie ik een bordje onder een grote boom. Het is een sequoia gigantica. Bomen die héél oud kunnen worden én heel hoog! Apart, zo’n boom in je voortuin…

Ik loop Nuenen binnen, een dorp dat haar liefde voor kunstenaars duidelijk toont. Niet voor niets kwam Vincent van Gogh, 30 jaar, eind 19de eeuw uit Drenthe naar Nuenen waar zijn ouders woonden en maakte daar een groot deel van zijn werk. Hij verbleef er 2 jaar, voelde zich niet welkom bij z’n ouders en vooral met zijn vader, predikant in een klein kerkje in de buurt van de pastorie, liep het mis.

Je komt Vincent op vele plekken in en bij Nuenen tegen, het dorp is één groot OpenluchtVanGoghmuseum.

Na de lunch (heerlijk broodje kroket) in een restaurantje ontmoet ik hem in het Park, waar ook de Aardappeleters gezellig buiten zitten. Een bijzondere ontmoeting! Hier in het dorp schieten verschillende mensen mij even aan om te vragen waar ik heen ga en ik vertel wat over de CaminoBrabant.

Nuenen uitlopend kom ik bij een kleine brug over de Dommel. Er staat een bordje bij waaruit blijkt dat op 19sept 1944 dit bruggetje zijn kracht toonde dóór zijn zwakte en de Duitsers op weg naar Eindhoven, rechtsomkeert deed gaan. De zoon van de tuinman hier vlakbij vertelde de Duitsers dat de brug te zwak was voor het zware materieel om over te steken. De soldaten durfden het risico niet te nemen en trokken zich terug.

Het Dommeldal is een prachtig gebied, vrij nat (een jaar geleden strandde ik iets zuidelijker bijna in de modder), met weelderige begroeiing.

Het begint nu wat te regenen…

Over een slingerpad langs de Dommel, soms rechts, soms links, en de TU/e-wijk, kom ik in het centrum van Eindhoven bij de St. Catharinakerk. Ik heb iets met deze kerk. Van oorsprong heel oud (ca 1340), na een grote brand, storm en Franse bezetting is ze herbouwd op de fundamenten, maar dan 1/8 gedraaid, zodat de kerk parallel aan de straat kwam te liggen. De kerk ligt dus niet oost-west, zoals gebruikelijk.

De ramen in de kerk vind ik schitterend en redelijk goed te duiden, met vrij moderne schildering, heel anders dan de grote praalramen van de St. Jan in Den Bosch. De kerk heeft een aparte sfeer. Ik brand een kaarsje voor Hen, ze is hier nooit geweest, maar ze zou het een mooie plek hebben gevonden.

Als ik uit de kerk kom regent het nog steeds, toch is het hier in het centrum behoorlijk druk. Er hangt een gezellige sfeer in de stad. Ik moet nog een stukje zuidelijker, naar Stratum, weer langs de Dommel.

Nu zit ik op m’n zolderkamer. Ik heb net heerlijk eten boven gekregen en ben van plan vroeg in bed te duiken.

Morgen naar Vessem, naar de Pelgrimshoeve die ik nog van een jaar geleden ken.